​Afgelopen weekend las ik de nieuwe VT wonen. Altijd fijn als die in de bus valt.
En ik vond alles weer even leuk en inspirerend.  
Dat kun je soms hebben, dat je alle artikelen en foto's leuk vind, dat wonen en inrichten ineens zo makkelijk lijkt. Dat je een huis ziet, zo simpel, zo lekker basic, hup een wit houten geschilderde vloer, een versleten bank, een oud tafeltje van de kringloop, een paar leuke kussens en klaar!
Dat je denkt, waar hebben we het eigenlijk over? Hoe simpel kan het zijn? En waarom heb ik dat dan niet? 

Nu weet ik wel zo ondertussen dat alles wat simpel lijkt, eigenlijk heel knap is en heel veel oefening vergt.
Dat realiseerde ik me voor het eerst bij een tenniswedstrijd die ik zag op televisie, ik denk Wimbledon een finale, ik dacht: zo moeilijk ziet dat tennis er helemaal niet uit?!
Manlief legde even haarfijn uit hoe het werkelijk in elkaar stak: dat dat zo makkelijk lijkt, maar uiteraard helemaal niet is en je dat alleen maar bereikt  door trainen, trainen en nog eens trainen. 

Aha, dat was een mooi inzicht: 
"Als iets er heel makkelijk en logisch uitziet, dan is er heel veel oefening aan vooraf gegaan" 

Even terug naar de reportage in het woontijdschrift: 
Dat eenvoudig ogende huis, waarvan je denkt: waarom heb ik dat niet?,  betreft meestal een huis in Australië, dicht bij de kust, met mooie grote ramen die de zeelucht naar binnen laten waaien.
Met eenvoudige binnenluiken... of wit wapperende gordijnen. Uiteraard een houtkachel en een heerlijk vintage kleed ervoor. De keuken is simpel en stoer. De slaapkamer basic en wit. Alle accessoires, ja werkelijk alle!, komen prachtig uit met dit licht en deze simplicity, Een schelp, een houten bakje aan de muur, een compleet surfboard in de hoek van de kamer, Het is allemaal even leuk. Buiten schijnt de zon, de tuin is weelderig te noemen, vrienden komen iedere avond eten en o ja, de eigenaresse heeft een eigen woonlabel....

Ahhhhhhhh!!!  Eigenlijk kan je het niet uitstaan! maar: 
Waarom vinden we zo'n reportage nu zo heerlijk te lezen?
Waarom vinden we zo' n houten huis ver weg in Australië, met een eeuwig vakantiegevoel nu zo lekker?
en waarom maken we zelf niet zoiets? Zo lekker urban, zonder conventies of pretenties.  
Nou, simpelweg, omdat het best moeilijk is!!
Simpelweg omdat het tijd en aandacht en oefening vraagt een huis goed in te richten.
Omdat je nou eenmaal niet altijd in balans bent en zin hebt om met je interieur bezig te zijn.
Simpelweg ook omdat het niet altijd vakantie is en wij ook herfst en winters kennen. WAKE UP!
En omdat de meeste mensen niet in een urban house wonen aan de oceaan...

Maar ook een klein beetje ....omdat we vaak bang zijn ons hart te volgen en gewoon te doen!
Gewoon doen waarvan je denkt dat het heel leuk zal staan in je huis. 
Een hele ander look, een vakantiegevoel, vrolijke kleuren, lichtere meubels, dat alles maakt wel heel veel mogelijk. Het hoeft niet zwaar te zijn, je kunt zelf ook creëren , op zijn Hollands, met je eigen nuchterheid. 
Door veel oefenen, wordt je steeds beter, blijven experimenteren, blijven lezen en plaatjes verzamelen om zo je eigen stijl en identiteit te verzamelen. 
En tot die tijd, bewaar ik het nummer met de binnenhuisreportage uit Australië.
De  eigenaresse verhuurt het huis in de zomer via Airbnb en ooit als we gaan...
​dan heb ik in ieder geval het adres!
Enjoy summer!
​Roos

Ik merk dat veel mensen het moeilijk vinden hun huis persoonlijk in te richten.
Dat het moeilijk is spullen en accessoires op te hangen of neer te zetten omdat je niet goed weet welke spullen dat moeten zijn en misschien ook omdat je bang bent die mooie lege witte muur te beschadigen...

Dat manlief het jammer vindt een gat te maken in het stucwerk, immers als je weer wat anders wil,
dan zit dat gat daar nog, en dat is dan heel erg zonde...
Dat als je een heel modern interieur hebt, persoonlijke accessoires ook bijna slordig staan, die kunnen behoorlijk detoneren in een strakke en smetteloze omgeving. And so on. 

Wel is dat jammer. Want persoonlijke spullen geven een huis juist bezieling.
Persoonlijke spullen maken dat jouw huis echt jouw plek is.
Jouw smaak en stijl resoneert binnen deze muren en vertalen je gevoel.
Die geven je huis net dat extra waar jij blij van wordt, waarin jij jezelf herkent en dus gelukkiger wordt.

• In dat gevoel voel je je fijn na een dag hard werken.
• In dat gevoel is het prettig vrienden en familie te ontvangen en feestjes te geven.
• In dat gevoel is het prettig rustig te lezen, werken, spelen en slapen.

Mensen vragen me vaak: Hoe doe ik dat dan? Persoonlijk inrichten? Met wat dan?
Nou dat kan van alles zijn. Het kunnen schilderijen zijn, maar ook kindertekeningen. Kunst in beeldvorm, maar ook een mooie bijzondere vaas of moderne kandelaar.  Het kan een oud houten kistje zijn, maar ook een antieke foto ingelijst van je overgrootmoeder. Het kan een verzameling unieke glasobjecten zijn of een goed gevulde boekenkast. 
Dat wat jou aanspreekt, daar gaat het om. Waar jij blij van wordt, dat is belangrijk.
Soms vormen de persoonlijke spullen zich ongemerkt. Bij ons was dat het geval met onze vogelcollectie.
Heel grappig, in iedere ruimte komt een afbeelding of een vorm van een vogel terug. 
Het is een leuk zoekspelletje voor kleine kinderen. Zoek de vogel, zoek de eend, waar is de duif?
Kennelijk is een vogel een symbool dat bij ons past. Ik vind het mooi dat zo te interpreteren:
een afbeelding als symbool voor wat bij jou past  (en misschien heeft het feit dat manlief een rasechte vogelaar is er ook iets mee te maken...).

Hieronder voeg ik een aantal foto's toe van onze huisvogels, ter inspiratie en ter lering ende vermaak...
Hoop dat het je inspireert om van je huis een thuis te maken!

Je ziet aan mijn verzameling dat het er een is van jaren. Van vroeger en van nu. Ik mix alles door elkaar. Goedkoop en duur. Zolang het binnen het thema past en wij het mooi vinden mag het. Juist het verhaal van waar je het vogeltje vond, of van wie je het kreeg, maakt het object uniek en waardevol.
​